mei 2021
De liturgische beleving vertoonde nauwelijks barstjes, de ‘babyboomers’ zorgden voor een stevige bevolkingsaangroei en dus werden er tot in de jaren ’60 van vorige eeuw nog kerken bijgebouwd. Dat leest u onder meer in het slot van onze reeks ‘Op reis met Paulus in Vlaanderen’.
Daarna zette de crisis zich in. Het kerkbezoek begon te tanen, de preken van de parochiepriester klonken letterlijk steeds holler en, oh ironie, wat lang onvoorstelbaar leek, voltrok zich: sacrale gebouwen werden ontwijd en kregen een andere, profane bestemming.
Met de zee van ruimte die Sint-Paulus vandaag ter beschikking heeft, zouden in deze barre coronatijden tal van gelovigen en cultuurliefhebbers veilig onze missen en concerten kunnen bijwonen. Ver genoeg van elkaar en toch verbonden. Maar het mag niet: 15 en niet meer.
Download deze publicatie
april 2021
‘Wees niemand iets schuldig dan elkander lief te hebben: wie de ander liefheeft, heeft de wet vervuld. Want de geboden (…) worden samengevat in dit woord: gij zult uw naaste liefhebben als uzelf. De liefde doet de naaste geen kwaad: daarom is de liefde de vervulling van de wet’ (Rom 1, 13: 8-10).
Bisschop Johan Bony had deze woorden van Paulus mogelijk in gedachten toen hij zijn droefenis en boosheid uitdrukte over de holebionvriendelijke uitspraken – we drukken ons voorzichtig uit – van de Congregatie van de Geloofsleer, het Vaticaan dus. Vandaag zijn we daarom blij dat we zo’n bisschop hebben.
Deze socio-religieuze schokgolf is te belangrijk om te negeren, maar vrees niet: PaulLus wordt geen spreekbuis van het bisdom. We gaan gewoon verder met ons eigengereide ding en dat is u vergasten op muziekbijdrages, reportages, histories, weetjes allerhande. Steeds met onze kerk als ankerpunt.
Download deze publicatie
maart 2021
Op dit feest van Sint-Paulus’ bekering keren we een bladzijde om in de geschiedenis van onze parochie. Ik neem afscheid als pastoor en draag de leiding over aan Didier Croonenberghs.
Natuurlijk hebben we de voorbije periode niet kunnen realiseren wat we voordien in gedachten hadden. Mijn korte passage als pastoor is overschaduwd door de tragiek van de coronacrisis.
Toch kijk ik met veel genoegen terug naar mooie ontmoetingen, indrukwekkende vieringen en de bruisende levenskracht die onze gemeenschap kenmerkt. Dankbaar ben ik voor de hartstochtelijke gedrevenheid van velen in en rond onze prachtige kerk.
Vandaag ben ik vooral verheugd dat ik met een grote gerustheid de functie van pastoor kan neerleggen. De toekomst lacht de parochie van Sint-Paulus toe. Daarvan ben ik overtuigd. Kijkend naar de onvoorstelbare kunstschatten, naar de rijke muziekcultuur, naar de creativiteit van de ontsluiting, naar de geestdrift in de verschillende geledingen en de indruk die een bezoek nalaat bij duizenden mensen weet ik: het beste moet nog komen.
Download deze publicatie
februari 2021
Hoe snel vliegt de tijd. De kersttijd is nauwelijks achter de rug en binnen enkele dagen begint de vastentijd. Vaak denken we daarbij aan een periode van herori ntatie, verjonging, terugkeer naar de essentie.
Vasten lijkt een beetje op di ten, dat klinkt wat meer trendy. Maar het gaat vooral om het afslanken van ons ego. Het is een remedie om bekoring te vermijden en met Pasen herboren te worden.
Interessant in dit verband is dat in het evangelie van Matteüs Jezus op verschillende plekken op de proef wordt gesteld. Die plaatsen zijn niet willekeurig gekozen. De verleidingen van Jezus worden respectievelijk in de woestijn, in Jeruzalem (de heilige stad) en op een berg ervaren.
In de Bijbelse symboliek zijn dit plaatsen van ontmoeting met God, plaatsen waar het heilige wordt geopenbaard. Echte ‘verleidingen’ bevinden zich dus niet op neutrale plaatsen, ver van het heilige en dus ver van God. Onze echte verleidingen liggen niet op de Meir, de Keyserlei, het Kiel of de Bosuil, maar in Sint-Paulus.
Download deze publicatie
januari 2021
We zijn net getuige geweest van een bijzonder fenomeen: de conjunctie van Jupiter en Saturnus. De laatste keer dat dit gebeurde was bijna 800 jaar geleden… de tijd van de stichting van de orde van de predikbroeders!
Er is zeker iets fascinerends aan sterren… en niet alleen aan dit fenomeen of aan het verhaal van de magie aan de kribbe… Het is niet toevallig dat de heilige Dominicus met een ster ter hoogte van zijn voorhoofd wordt afgebeeld.
Sinds het begin der tijden hebben sterren tot de verbeelding gesproken. Ze zijn het symbool van ons lot, onze toekomst, onze dromen. Vele van onze tijdgenoten geloven ook in hun sterrenbeeld. Natuurlijk valt het mysterie van God niet te ontrafelen in de sterren. Maar is er niet diep in ons het verlangen om een eeuwig fonkelende ster te ontdekken? Is er geen verlangen naar verandering, naar een nieuwe ster in deze donkere tijden?
Download deze publicatie
december 2020
“Blijf wakker” zegt het evangelie van de eerste zondag van de advent. Het is als een opdracht, een levensproject dat aan iedereen wordt gegeven. De advent is niet alleen een tijd van wachten of voorbereiding op Kerstmis, ook al wordt dit jaar zeer speciaal.
De advent is de periode die ons herinnert aan de juiste plaats van de tijd. Hij nodigt ons uit om ons open te stellen voor wat er gebeurt! Het is inderdaad een korte speciale episode in het liturgisch jaar, die tegelijk de gewone menselijke tijd moet reflecteren. In die zin bestaat wakker blijven niet uit passief wachten. Het gaat erom uit onze slaperigheid te komen, uit onze valse strijd, uit onze emocratie waarin emoties onze keuzes dicteren. Het is waar dat we ons soms gedragen alsof we iets van de toekomst weten, verwachten en bepaalde verwachtingen kunnen ons boos maken als de toekomst waarop we hopen niet komt zoals wewillen.
Maar is er niet een licht —dat van Kerstmis— dat ons uitnodigt om de toekomst anders te zien? Het is geen kwestie van wachten of verwachten op “wat we denken te weten”, maar van geloven in een toekomst.
Download deze publicatie
november 2020
Nog tijdens het interview met E.P. Didier Croonenberghs o.p., de nieuwe pastoor van de Sint-Paulusparochie in Antwerpen, waren we het er over eens dat we bovenstaande tekst als titel zouden nemen. Die korte zin verklaart waarom pater Didier dominicaan is geworden en bevat tegelijk de ambitie om iedereen waar hij mee in aanraking komt warm te maken voor het evangelie. Hij zegt: “Ik wil aanstekelijk zijn met mijn boodschap als enthousiaste dominicaan.”
Pater Didier werd geboren in Namen (1978) en groeide op in Rixensart, nabij Waver. In de lokale parochie van Saint-Etienne kwam hij af en toe in contact met paters dominicanen (of predikheren) en als student rechten aan de universiteit van Louvain-La-Neuve ontmoette hij meerdere dominicanen, die o.a. aalmoezenier waren bij de scoutsbeweging.
Die mannen staken Didier aan met hun engagement en de diversiteit van hun ideeën. Hij werd diep geraakt door de manier waarop ze hun geloof verkondigden. Dat deden ze door hun manier van leven, door een voorbeeld te zijn.
Download deze publicatie
oktober 2020
Vorige eeuw trokken vanuit Vlaanderen duizenden missiezusters en missionarissen naar andere werelddelen om het woord van God te verkondigen. Zij gaven gehoor aan de vraag van Jezus om de blijde boodschap te verkondigen aan alle mensen.
Door hun manier van leven en werken gaven zij een voorbeeld van wat christenzijn betekent. Velen kwamen niet meer terug. Mijn tante nonneke vertrok naar de missie van Chota-Nagpur in Ranchi als twintigjarige om in een kraamkliniek te werken. Ze werd 46 jaar en is nooit meer terug naar België gekomen. Misschien wou ze ook niet meer terug omdat haar roeping net daar gestalte kreeg.
Oktober is in de hele katholieke kerk de actiemaand van Missio. Elk Missio-land kiest dan een thema en een gastland uit. Centraal staat natuurlijk altijd de verkondiging en beleving van het evangelie.
Download deze publicatie
september 2020
Het lijkt erop dat we na 15 augustus genoeg gevierd hebben in de kerk, het feest van Allerheiligen en Allerzielen komt pas in november. Wie de liturgische kalender bekijkt merkt echter dat op 13 september de kerk het feest van de. “Kruisverheffing” viert.
Dit feest wordt eveneens gevierd in de oosterse orthodoxie. De datum valt bij de katholieke en een deel van de orthodoxe kerken op 14 september en een ander deel van de orthodoxe kerken viert het in lijn met de juliaanse kalender op 27 september. Dit feest is één van de twaalf grote feesten binnen de Oosterse orthodoxie.
De oorsprong van dit feest ligt in de jaarlijkse viering van de kerkwijding van de basiliek van het Heilig Graf in Jeruzalem, die samenviel met de vondst van het Kruis. De wijding vond plaats op 13 september 335. Deze basiliek staat volgens de overlevering op de plaats waar Christus tussen kruisdood en verrijzenis lag opgebaard.
Download deze publicatie
juli 2020
De grootste viering van het jaar in de Sint-Pauluskerk is ongetwijfeld die van Maria Tenhemelopneming op 15 augustus, tevens Moederdag in het Antwerpse . De Sint-Pauluskerk op haar best, met traditiegetrouw het O Beata Mater van August De Boeck op het einde van de viering.
Het zal dit jaar een beetje in mineur zijn of wat een voor het blote oog onzichtbaar coronabeestje kan aanrichten.
Ik kom uit een tijd dat Maria alom tegenwoordig was, in iedere straat was er wel een Mariabeeldje aan de gevel te vinden. Hoeveel weesgegroetjes hebben we niet gebeden. In het Don Bosco instituut te Hoboken vertelde een pater salesiaan bij het begin van een nieuw schooljaar:” Iedere leerling die naar hier komt is gestuurd door Ons- Lieve-Vrouwke.” In de meimaand kaarsjes aan de Mariagrot, bedevaarten naar Lourdes en met water van de bron terugkomen… is dit allemaal verleden tijd?
Download deze publicatieNieuwsbrief
We verzenden een wekelijkse nieuwsbrief met activiteiten en informatie over Sint Paulus.
